Franse media staan bol van verhalen over 2003, de zomer waarin duizenden vooral oudere mensen door uitdroging kwamen te overlijden. Op radio en TV horen we daarom een eindeloze herhaling van spotjes met de boodschap ‘ziet u een gedehydrateerd persoon, grijp dan in of bel 112’. Postbodes worden ingezet om ouderen, gehandicapten en eenzamen tijdens de postbezorging van advies te dienen en aan te sporen voldoende te drinken.
Bij ons valt de hitte nog reuze mee, maximaal 36 tot 38 graden in de wijngaard. En gelukkig is er in de Malepère, langs het U-dal met de Montagne Noire aan de overkant, regelmatig wind. Dehydratatie blijft voor zover wij zien beperkt tot een wild zwijn dat op klaarlichte dag nogal wezenloos over het asfalt waggelt, maar zich terstond uit de voeten maakt als wij per racefiets naderen.
In de wijngaard beginnen sommige wijnplanten op hoge en droge delen wel langzaam te lijden onder het permanente watergebrek. Het is niet alleen de juli-hitte die ze parten speelt, ook een gebrek aan reserve: ook mei en juni zijn met twee keer tien millimeter regen uitzonderlijk droge maanden geweest.
In andere jaren halen we in deze weken aan de schaduwkant van de rijen (noord en oost-zijde) de bladeren rond de trossen weg, voor betere luchtcirculatie en het voorkomen van meeldauw. Met een goed ochtendzonnetje rijpen de druiven ook beter af. In de droge planten vinden we deze ‘éffeuillage’ nu echter riskant. Alleen de Chardonnay, die dit jaar waarschijnlijk zeer vroeg, rond 8 september zal worden geoogst, ontdoen we heel subtiel van blad.
Toch zien we amper meeldauw als we voor de zoveelste keer de rijen surveilleren. Door de droogte houden ‘oidium’ en zijn halfbroertje ‘mildew’ zich koest. De druiven zien er zeer gezond uit. We tellen veel trossen en constateren tevreden dat er dit jaar beduidend minder (biologische!) bestrijdingsmiddelen nodig zijn. Of, zoals technicien Thierry Grimal zegt: “Un bel potentiel dans une annee prometteuse”.
