De wijngaard ligt nog steeds achter op het schema van de normale gang van zaken.
Normaal gesproken haalt de diepwortelende wijnrank zijn water in de zomer uit de metersdiepe ondergrond. Maar na de superdroge, warme winter, en een koud voorjaar met vooral veel kleine, korte miezerbuitjes, hebben de heuvels van Bellevue zich niet kunnen volzuigen. Voor de diepe wortels van de wijnranken is in de ondergrond daardoor amper vocht te vinden.
In deze droge zomer moeten de ranken het daardoor vooral hebben van ondiepe wortels en 'oppervlakkig' water: water dat direct na een regenbui in de bovenste bodemlaag komt.
Afgelopen maand regende het slechts luttele millimeters. Na enkele schamele klappen onweer voeren de wijnranken hevige concurrentie met onkruid zoals akkerwinde, enkele bramen en kweek (chien dents), maar het meest opvallend is dit jaar een explosie van distels.
Of die prikkers met hun prachtige paarse bloemen nu zoveel opkomen vanwege de schoffelmachine en ons hakwerk, of dat de grond nog moet 'wennen' aan de overgang naar biologisch, weten we niet. Feit is echter dat we deze zomer twee keer de Sjaak zijn. Eerst voeren we de strijd met de kweek, en op dezelfde plek zes weken later moeten de distels eraan geloven.
De vruchtzetting verloopt niet perfect. We zien veel millerendage, ongelijkmatige vruchtzetting, waardoor er grote en kleine bessen aan een tros zitten.
Evengoed staan de rode druiven aan de vooravond van de roodkleuring (véraison) van de nu nog groene druiven. Een slokje water zouden ze daarbij, ook voor de elasticiteit van hun schilletje, goed kunnen gebruiken.
Op Bellevue wordt deze weken menig regendansje uitgevoerd.
